Tabitha zit vast in een huis van bewaring, beschuldigd van moord op buurman Stuart Rees. Van de bewuste
dag kan ze zich echter haast niets herinneren, ze leed aan een depressie. Toch denkt ze dat ze onschuldig is.
Wanneer ze merkt dat haar beoogde advocaat hieraan twijfelt, besluit ze zelf haar verdediging op zich te
nemen. Maar dat blijkt lastig vanuit de cel.
Diverse kennissen uit het dorp en haar ex bezoeken haar in de gevangenis, waardoor ze erachter komt
dat Stuart weinig vrienden had en dat ze zelf met argusogen wordt bekeken sinds ze weer in het dorp
is komen wonen. Zou iemand haar de schuld in de schoenen proberen te schuiven of zou ze het tóch zelf
hebben gedaan?