Het magische boek van Antoine de Saint-Exupéry, De kleine prins, is op de Bijbel na het meest vertaalde boek ter wereld. Terecht. Hij beschreef de spanning tussen de wereld van het kind en die van de volwassene. Hij kon zich verplaatsen in een vierjarige op een wijze die nog steeds weinigen gegeven is.
Voor iedereen die met kinderen en jongeren werkt in alle opzichten niet alleen een mooi, maar ook een leerzaam boek. Over het belang van contact, over het recht gerespecteerd te worden als je lastig gedrag hebt, over de zorgvuldigheid hoe een contact opgebouwd moet worden. Over het recht om ook als kind vragen beantwoord te krijgen, over het recht op verdriet en over de nutteloosheid van een bestaan zonder verbintenis met een ander. Maar vooral over de aandacht en het geduld die het opbouwen van contact vereist.
Het wordt beschreven in de behoefte van de vos een vriend te hebben en de noodzaak daarvoor getemd te worden. Een wonderschone beschrijving van hoe het maken van contact de mens uniek maakt met juist zijn positieve én negatieve eigenschappen die de relatie waardevol maken, zelfs tot na de dood in de uniciteit van de herinneringen.
De les van de kleine prins is:
Het belangrijkste is onzichtbaar voor de ogen. Je moet met je hart zoeken.
