In maart 2019 wordt Ruben Smit als uit het niets getroffen door ziekte. Hij krijgt talloze migraineaanvallen, ziet wazig, kan niet meer goed tegen licht en geluid, krijgt last van oorsuizen, heeft moeite met praten en lijdt aan duizelingen en tintelingen in zijn ledematen.
Ruben kwam plotsklaps in een existentiële winter terecht. Na een half jaar het bed gehouden te hebben, besloot hij om elke dag direct vanuit zijn huis een uur te gaan wandelen. Het landschap werd persoonlijk voor hem in beelden en in woorden. Daar, vlak voor zijn voeten, leerde hij weer zien en vond hij een begin van herstel.
