Tien jaar geleden ging Lehman Brothers failliet. Amper een jaar later stortte Griekenland het europroject in crisis. Terwijl de wereldeconomie op de rand van deflatie balanceerde, zochten economen op de tast naar een uitweg. Centrale banken werden gedwongen tot radicale en omstreden maatregelen. Net zoals in de jaren dertig daalde het vertrouwen in de politiek tot een dieptepunt. Het wantrouwen tussen Noord- en Zuid-Europa vierde hoogtij. Engeland koos voor Brexit en Amerika voor Trump. Inmiddels is ook de handelsoorlog een realiteit.
De financiële crisis heeft ons wereldbeeld voorgoed veranderd. Financiële markten vormen in onze ogen meer dan ooit een gevaarlijk monster dat getemd moet worden. En bestaande bondgenootschappen zijn plotseling minder vanzelfsprekend. Onze diagnose is echter troebel en inconsistent. In deze nieuwe, risicovolle wereld moet Nederland over de eigen dijken kijken om zijn positie opnieuw te bepalen. Coen Teulings maakt een haarscherpe analyse van het afgelopen decennium.
Coen Teulings (1958) was tijdens beide crises directeur van het Centraal Planbureau. Hij was nadien hoogleraar aan de Universiteit van Cambridge en is thans universiteitshoogleraar aan de Universiteit Utrecht.
