Het kabinet-De Jong regeerde in een onstuimige periode. Het waren de jaren van Vietnamdemonstraties, de bezetting van het Maagdenhuis, de Damslapers en een spectaculaire vernieuwing in het politieke landschap, waaronder de oprichting van D66. De Tweede Kamer stelde zich `activistischer op en politieke tegenstellingen werden op de spits gedreven. Onder leiding van een onverstoorbare premier hield het kabinet het, tegen de verwachtingen in, de volle vier jaar uit. De ministers van het conservatief ogende kabinet (KVP, ARP, CHU en VVD) wisten de maatschappelijke onrust het hoofd te bieden. Tegelijkertijd konden kabinet en parlement de roep om inspraak en verandering niet negeren. De invloed van de televisie was niet meer te stuiten en premier De Jong introduceerde de wekelijkse persconferentie. Het parlement nam sociale wetsvoorstellen aan ter voltooiing van de verzorgingsstaat, zoals de Wet op het minimumloon. Er kwam een vooruitstrevende universitaire bestuurshervorming en een regeling van de echtscheiding, en de btw werd ingevoerd. In een tijd van hoogconjunctuur met een krappe arbeidsmarkt en forse loonstijgingen liep de spanning tussen kabinet en Kamer over het loon- en prijsbeleid vaak op.
Het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis, gevestigd te Nijmegen is een samenwerkingsverband van de Radboud Universiteit en de Stichting Parlementaire Geschiedenis te Den Haag. Het Centrum publiceert onder andere ook het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis.
Over de auteur(s):
De auteurs zijn beiden verbonden aan het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis.
