De politieke moord die België op zijn grondvesten deed daveren.
In 1985 verscheen De moord op Lahaut. Het communisme als binnenlandse vijand. Wat het gerecht in een twaalf jaar durende onderzoek niet vermocht, deed dit boek: het onthulde, zonder zijn echte naam te noemen, wie op 18 augustus 1950 naar Seraing reed om er de voorzitter van de communistische partij, Julien Lahaut, neer te schieten. Maar het boek bood ook meer. Het schilderde een fascinerend portret van de anticommunistische onderwereld in België en plaatste de moord in de context van de naoorlogse koningskwestie en de Koude Oorlog.
Tijdens de voorbije vijfentwintig jaar kwam de zaak-Lahaut met de regelmaat van een klok opnieuw in het nieuws. De besluiten die het boek in 1985 trok, werden echter niet alleen nooit tegengesproken, ze werden integendeel door nieuwe gegevens op diverse wijzen aangevuld en vooral bevestigd. In De moord op Julien Lahaut wordt de tekst uit 1985 hernomen en verwerkten Rudi Van Doorslaer en Etienne Verhoeyen deze nieuwe gegevens in een extra inleiding.
Een fascinerend portret van de anticommunistische onderwereld na de Tweede Wereldoorlog.
