De schilderijen zijn teder en poëtisch, de sculpturen krachtig en stoer, maar vrijwel steeds roept het werk van Warffemius (Den Haag, 1956) meer of minder direct associaties op met de natuur. Daar gaat het hem echter niet om, betoogt auteur Hendrik van Leeuwen in deze nieuwste uitgave met weer veel nieuw werk van de kunstenaar: ‘In tegenstelling tot wat je zou verwachten is zijn interesse in botanische wetenswaardigheden nihil. Hij kijkt puur als schilder. Hij zoomt in op vorm, kleur en structuur: hoe een blad zich omdraait naar het licht, hoe een stengel zich vertakt, hoe okselknopen zich als kruispunten op een doorgaande route manifesteren. Het gaat niet om kennisoverdracht of kopiëren naar de natuur maar om het spel met de verf.’
Van Leeuwen neemt ons mee naar het atelier van Warffemius in Den Haag en laat ons kennismaken met diens werkwijze, de Japanse kwast die de bewegingen van zijn hand verfijnt, het spelen met karton voor de sculpturen.
Verder opent hij een verrassende doorkijk naar Piet Mondriaan. Waar Warffemius een zekere lyriek niet ontzegd kan worden en Mondriaan vaak als meester in gestrengheid genoemd wordt, ziet Van Leeuwen een aantal onverwachte parallellen tussen beide kunstenaars. (Kees Verbeek)
