In 1968 hield Peter Brook een serie lezingen over theater die hij bundelde in De lege ruimte. De lezingen handelden over doods theater, heilig theater, rauw theater en direct theater. Samen vormen zee een pleidooe voor een hartsochetelijke manier van theater maken. Ean theater zonder conventies, zonder vooringenomenheid, zonder vooroordelen: dat is de lege ruimte die Peter Brook zich voorstelde. Sinds de allereerste verchijning van dit boek heft Peter Brook dit plidooi op geloofwaardige wijze omgezet in daden, hetgeen hem tot een wereldwijd erkend regisseur gemaakt heeft.
