Je kind verliezen is het ergste wat een ouder kan overkomen. Alles valt verder in het niets. Mijn hart is gebroken, er is een leeg hol gevoel ontstaan, wat niet meer opgevuld kan worden, nooit meer. Nadat ik mijn meisje had begraven viel ik een diep zwart gat van leegte en verdriet. Alles kwam los, zoveel pijn, ik kon alleen maar huilen, dagen en nachtenlang. Maar uiteindelijk merkte ik dat ze niet weg was, ze was nog steeds heel dichtbij. Ze is er nog, in mijn hart, in de energie om mij heen. Uiteindelijk is ze nu op een betere plek. Ze heeft geen pijn meer, ze is vrij.
Dit is mijn verhaal, van 21 jaar moeder mogen zijn van een prachtig mooi meisje, waarvoor ik heb geknokt en gezorgd en ik ontzettend veel liefde van heb teruggekregen, onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid.
Ik heb dit boek geschreven om de moeizame weg te beschrijven en alle tegenslagen die we tegenkwamen in de zorg, dienstverlening en onderwijs.
Gelukkig heeft ze ook te maken gehad met hele goede artsen en fijne hulpverleners die wel het beste met haar voor hadden, ook daarover heb ik willen schrijven.
