Verzoenen is het laatste deel van een veelgeprezen drieluik, waarin Emma Crebolder zich richt op een woord dat, in velerlei gedaanten, de kern vormt van de bundel. Na Vergeten en Vallen is het nu het voorvoegsel 'ver' dat de gedichten met elkaar verbindt. Crebolder onderzoekt en laat niet los totdat de taal uitvloeit in onvermoede ontdekkingen. Verzoenen is een ontroerende en bruisende bundel.
Aan de kapstok hing mijn vaders jas als een geurig onderduikadres. Buiten stond een smalle kippenren met maïskolven tegen het gaas opgetast. Aan het zicht onttrokken daalden daar vluchtelingen af.
Na de oorlog groef mijn broer verder aan ondergrondse gangen. Ik verbleef bovenaards om bij vaders thuiskomst de wolken uit te hangen.
