Gedreven door nieuwsgierigheid en gewapend met een scherp observatievermogen reist Cees Nooteboom regelmatig naar Noord-Amerika. Natuurlijk ontdekt hij New York: ‘Ik doe de televisie aan en uit, kijk naar duizenden en duizenden verlichte ramen van wolkenkrabbers en voel me, zoals menige Nederlandse zakenman op reis, volmaakt alleen. Hoera, hoera, zou Remco Campert zeggen.’ Met zijn Volkswagenbus zoeft hij over de Interstate van de oostkust naar Autopia Los Angeles. De ervaren reiziger is altijd op zoek, in New England zoekt hij naar Hollandse sporen. In Chicago vindt hij geen jazz maar Mahler: ‘Ik voel mij als een duizelige adelaar en weet zeker dat ik straks uit mijn nest te pletter zal vallen voor de dirigent.’ Reizen is voor Nooteboom meer dan het overbruggen van afstanden, het is zijn manier van leven, en juist dat is het wat zijn verhalen zo boeiend en soms ook zo ontroerend maakt.
