Hermans’ liefde voor katten was zo groot dat hij hun gezelschap
zelfs wenste op zijn laatste rustplaats. In een zelfinterview tekende
hij ooit op dat er voor hem nooit een standbeeld opgericht
hoefde te worden. Een eenvoudig grafmonument, daar
viel over na te denken. ‘Het zou moeten bestaan uit een gepolijste
rechthoekige plaat van donker stollingsgesteente, niets
erop, behalve links bovenaan een bronzen beeldje op natuurlijke
grootte van een opgerolde slapende kat, met als onderschrift: Zlaap zacht, baaz, dat doe ik ook. Zoals je weet kunnen katten
de S niet zeggen, wel de Z.’
Het is dan ook hoog tijd voor een prachtige heruitgave van het
poezenstuk De liefde tussen mens en kat. Als toegift is aan deze
fraai uitgevoerde editie het even beklemmende als vervaarlijke
verhaal ‘De kat Kilo’ toegevoegd, over een kat die maar blijft
groeien en zijn baasjes het huis uit drukt. Twee onvergetelijke
poezenverhalen, vintage Hermans, en onmisbaar voor iedereen
die van katten en literatuur houdt. En wie doet dat nu niet?
