‘Hij heeft zijn leeftijd aanvaard, wat niet wegneemt dat de angst om de aftakeling hem onverwachts toch nog verlamt, letterlijk zelfs, terwijl hij bijvoorbeeld een boterham smeert en weer een nieuwe levervlek ziet op de rug van de hand die het mes hanteert. De beving die dan door zijn arm gaat, dwingt hem het mes neer te leggen en een vuist te maken om de arm tot bedaren te brengen. Een bruine vlek op gerimpelde huid, banaal als een modderspat op een schoen. Of vale inkt op een vel perkament, getuige van een enig verleden?’ De man van Marie staat iedere ochtend om halfacht op, doet zijn gymnastiek, zet verse koffie en klieft het hout. Het zijn deze oude gewoontes die zijn leven op orde houden. Ook wanneer hij op een dag het levenloze lichaam van zijn vrouw aantreft. Maar wat hij ook probeert, aan de vliegen valt niet te ontkomen.
