Nujeen leidt een bijzonder leven. Omdat ze spastisch is, gaat ze niet naar school en komt ze nauwelijks buiten. Op de vijfde verdieping van het appartementencomplex in Aleppo waar ze samen met haar familie woont, kijkt ze de hele dag Amerikaanse soaps en documentaires. Zo leert ze zichzelf talloze weetjes en maakt ze zich de Engelse taal eigen. En ze droomt. Van vrijheid, van een leven zoals ándere zestienjarigen dat hebben.
En dan breekt de burgeroorlog uit en valt IS de wijk binnen waarin Nujeens familie woont. Net als tienduizenden anderen worden ze gedwongen het geweld te ontvluchten. Geholpen door haar zus maakt Nujeen in haar rolstoel een uitputtende en gevaarlijke tocht en weet ze via Turkije uiteindelijk Duitsland te bereiken. Al die tijd houdt ze dapper vol, probeert ze te blijven lachen en durft ze te blijven dromen...
