Al langere tijd leef ik op mijn eigen manier als het ware náást de wereld van ‘te veel, te snel, te luid’. Want ik oefen een vak uit van vóór die wereld: ik smeed. En ik draag dat graag over aan anderen, aan volwassenen en vooral aan kinderen.
Toen ik een jaar of wat geleden in ernst begon te zeggen: het wordt tijd dat ik langzaamaan wat stapjes terug doe, kreeg ik meermaals het commentaar: het wordt tijd dat jij je verhaal in de wereld zet!
Ik heb dat ter harte genomen en ben mijn verhaal gaan schrijven. Het is een verhaal geworden over ambacht, over pedagogie, over mijn liefde voor het raakvlak van die twee en voor al die kinderen en jongelui die komen en blijven komen om van het ambacht te leren.
Het is ook het verhaal geworden van een initiatief, over hoe het ontstaan is, over het ideaal dat erachter zit, over hoe het in het klein voorbeeld van iets groots wil zijn.
