In 1960 wordt de voormalige nazileider Adolf Eichmann in Argentinië door de Israëlische geheime dienst gekidnapt. Sinds de Tweede Wereldoorlog had hij een anoniem bestaan geleid, maar nu moet hij terechtstaan wegens ‘misdaden tegen de menselijkheid’. In opdracht van het tijdschrift The New Yorker woonde Hannah Arendt het proces bij. Haar reportage biedt inzicht in het dagelijks verloop van het proces, maar ook in de grote onderwerpen die erachter schuilgingen: het wezen van de gerechtigheid, de houding van het joodse leiderschap onder het naziregime, en het
meest omstreden onderwerp van alle: het wezen van het kwaad. Terwijl de openbare aanklager Eichmann als het vleesgeworden kwaad afschildert, beschrijft Arendt hem als een doorsneemens, een kleine, maar ambitieuze
bureaucraat die door een totalitaire staat werd verleid. Een verontrustende analyse van een van de grootste showprocessen van de twintigste eeuw.
