In het oeuvre van Michel Foucault neemt zijn vierdelige Geschiedenis van de seksualiteit een bijzondere plaats in. Hij werkte er de laatste tien jaar van zijn leven aan, gooide in die periode zijn aanvankelijke planning van het werk ondersteboven en zou het project uiteindelijk niet voltooien. Aanvankelijk wilde Foucault het discours over ‘de seksualiteit’ vanaf de 18e eeuw analyseren. Maar de thematiek van het afgedwongen spreken over seksualiteit, de mogelijkheden van verzet en vrijheid van denken vis-à-vis machtsregimes, en de vraag naar de wijze waarop subjecten zich tot hun ‘seksualiteit’ verhouden en deze ervaren, brengt Foucault ertoe de aandacht meer en meer te verschuiven naar een antieke en vroegchristelijke literatuur over lust en zelfvorming, vlees en verlangen, en het spreken van de waarheid.
De lichamen en hun lusten brengt op heldere wijze de opzet van en de verschuivingen binnen Foucaults Geschiedenis van de seksualiteit in kaart, en richt daarbij de aandacht met name op de wijze waarop dit werk nieuwe, verrassende en boeiende perspectieven opent op het christendom en op de freudiaanse psychoanalyse.
