Marges van de filosofie is een hoofdwerk van Jacques Derrida en vormt de sleutel tot een goed begrip van het deconstructiedenken en de differentiefilosofie. In dit boek benadrukt Derrida het problematische, zelfondermijnende karakter van waarheidsaanspraken in de filosofische traditie, van Plato, Kant, Hegel en Nietzsche tot aan de fenomenologie van Husserl en Heidegger en de analytisch-filosofische taaltheorie.
Als reactie hierop richt Derrida zijn eigen filosofie primair op de analyse van processen en op strategieën die streven naar ideevorming en betekenisgeving, maar die tegelijkertijd de westerse filosofische tradities van binnenuit ondermijnen. Het onderzoek naar deze ondermijnende werkingen en de poging om op nieuwe, onverwachte en wellicht nog ongedachte betekenissen te stuiten, noemde Derrida al vroeg ‘deconstructie’. De methode van de deconstructie bestaat uit kritische herlezing van klassieke teksten uit de westerse filosofie, waarbij veronderstellingen en ambivalenties in de tekst worden blootgelegd.
