‘Ik moet weggaan en leven, of blijven en sterven,’ schreef Shakespeare, en Nicolas Bouvier zei het hem na toen hij een motto zocht voor zijn De wegen van de wereld. In de zomer van 1986, een paar maanden na de kernramp van Tsjernobyl, tikten Nicolas de Crécy en zijn neef een zieltogende Citroën Visa op de kop, die ze met veel liefde en aandacht weer tot leven wisten te wekken. Daarna propten ze de wagen vol boeken, die ze niet zouden lezen, twee slaapzakken en wat sigaretten en begonnen ze op amper twintigjarige leeftijd aan een reis met als enig doel: zo ver mogelijk zien te komen. Ze doorkruisten Noord-Italië, Joegoslavië en Bulgarije en staken de grens met Turkije over... Meer nog dan een kennismaking met de rest van de wereld werd deze tocht een confrontatie met henzelf.
Visa Transit is een autobiografische reis naar de volwassenheid door het Europa van voor de val van de muur.
