Zwangerschap, hoewel een heel bijzondere en existentiële menselijke ervaring, is als onderwerp in de filosofie eeuwenlang volkomen onderbelicht gebleven. De meeste beroemde filosofen uit de geschiedenis waren immers mannen, en relatief weinig vrouwelijke filosofen kregen kinderen.
Jonna Bornemark is hoogleraar filosofie én moeder. Ze denkt na over de filosofische implicaties van zwangerschap: de zwangere vrouw beheerst haar lichaam en tegelijkertijd ook niet, ze is passief en tegelijkertijd actief, ze is één en tegelijkertijd twee. Als we deze paradoxale ervaring serieus nemen, wat kunnen we dan ontdekken? We denken vaak dat het leven begint bij de geboorte, dat onze lichamen los van elkaar bestaan en dat we fundamenteel alleen zijn. Maar klopt dat wel? Wat zijn eigenlijk de grenzen van het zelf? Zwangerschap leert ons vragen te stellen en biedt ons een nieuw zicht op wat leven is en welke relatie wij werkelijk met andere levende wezens onderhouden.
Bornemark schrijft over complexe filosofische en praktische onderwerpen op een heel persoonlijke manier, grondig maar toch toegankelijk, en diepgaand zonder ondoorgrondelijk te zijn. Ze probeert de beleving van zwangerschap zo dicht mogelijk te benaderen. Haar overwegingen zijn niet alleen relevant voor alle mensen die een kind hebben of zouden willen krijgen; ze zijn essentieel voor iedereen die geboren is.
