Onmisbaar voor iedereen die wil begrijpen wat een illiberale democratie is.
Carl Schmitt schetst de negentiende-eeuwse wortels van het parlementarisme, ontstaan uit de geest van de verlichting en gekenmerkt door vertrouwen in de kracht van discussie en openbaarheid. In het tijdperk van de ‘massademocratie’ werkt dat overduidelijk niet meer. Schmitt schetst de opkomst van het marxisme, een leer die vertrouwt op het inzicht in de onontkoombare rationaliteit van de geschiedenis, en van theorieën die het gebruik van irrationeel geweld prediken. Hij betoogt dat het liberale vertrouwen in openheid en pluraliteit wezensvreemd is aan de gedachte van een homogene volkswil, die door de democratie verondersteld wordt. In 1933 maakte Schmitt een keuze die de onze niet kan zijn. Toch leveren deze essays tezamen de stukjes van een puzzel die ook na bijna honderd jaar nog niet gelegd is.
‘Lees Carl Schmitt vooral ook als u het niet met hem eens bent.’ – Arnon Grunberg
‘Een buitengewoon scherpzinnig en in feite zeer gemeen geschrift.’ – De Groene Amsterdammer
Carl Schmitt (1888-1985) was zowel een scherpzinnig jurist als een hartstochtelijk polemist. Zijn omvangrijke oeuvre is een intellectuele verwerking van opkomst en ondergang van zowel de Weimarrepubliek als het Derde Rijk en de nieuwe wereldorde die na 1945 ontstond. In 2019 verscheen Schmitts klassieke werk Het begrip politiek in een nieuwe editie bij Boom/Parrèsia.
