In het huis achter de kerk woont een nieuwe jongen met zijn vader.
‘Heb jij geen moeder?’ vragen de andere kinderen.
‘Jawel,’ zegt de jongen. ‘Je kunt haar alleen niet zien.’
De andere kinderen kijken elkaar aan.
‘Wat je niet ziet, bestaat niet,’ zeggen ze.
Maar daar denkt de nieuwe jongen anders over. Hij maakt schilderijen voor zijn moeder. Zo groot dat hij zeker weet dat zij ze vanachter de sterren kan zien. Maar hoe kan zij weten dat hij ze heeft gemaakt?
‘Kijk naar jezelf door de ogen van je moeder,’ zegt zijn vader. ‘Dat kan niet moeilijk voor je zijn, jij hebt haar ogen.’
Jawlensky was een schilder die probeerde het onzichtbare zichtbaar te maken en je met andere ogen naar de wereld laat kijken. Bette Westera en Sylvia Weve doen dat ook – krachtig in taal en beeld.
