In een beroemd Chinees sprookje verdwijnt de schilder in zijn eigen schilderij. Dat is de utopie van de waarheid: het samenvallen van het zelf met de wereld. Eeuwenlang hebben filosofen deze utopie onderzocht en geprobeerd tot werkelijkheid te maken, waarbij niet zelden geprobeerd werd de 'verkeerde' werkelijkheid door een zelfbedachte 'ware' te vervangen. In de meeste gevallen liepen die pogingen uit op geweld en ellende. De vraag die Rüdiger Safranski daarom in dit boek stelt, is: hoe kun je leven in een wereld die niet van jezelf is, met een vrijheid waarvan je niet precies weet of ze een vloek is of een zegen?
