Eeuwig verliefd op Walcheren: dat was Jan Campert (1902-1943) zijn - korte - leven lang. Hij bracht zijn jeugd door in Westkapelle, waar zijn vader huisarts was. In de 15 jaar dat hij daar woonde, is zijn liefde voor Walcheren ontstaan. Jan Campert was behalve dichter/schrijver ook journalist en columnist. Bij het grote publiek werd hij kort na zijn dood bekend met het gedicht 'Het Lied der Achttien Dooden', symbool van het verzet tegen de nazi's. Al vrij snel na zijn vertrek uit Zeeland schreef hij een serie van 34 artikelen voor het weekblad Ons Zeeland van 1928-1929 onder de titel 'Uit een jeugd. Herinneringen aan Zeeland'. Op een tocht met de stoomtram voeren ze de lezer onder andere mee langs Westkapelle, langs Middelburg en Vlissingen waar hij schoolging, en langs Zoutelande, zijn 'klein aardsch paradijs'.
Deze herinneringen aan Zeeland en de Zeeuwen ('Geen land en geen volk is mij liever') openbaren een voor velen onbekende kant van Jan Camperts schrijverschap en werpen nieuw licht op zijn dichterschap: 'Ik zie zoo gaarne dit verband tusschen mijn eiland en de poëzie gelegd.'
De serie artikelen is nu gedigitaliseerd, gebundeld en van toelichting en illustraties uit de tijd van Campert voorzien door Ans Dingemanse-Dieleman en Aad de Klerk.
Van Remco Campert is een gedicht over zijn vader opgenomen.
