Horta en de grammatica van de art nouveau biedt een vernieuwende en grondige analyse van de architecturale aanpak van Victor Horta, de Belgische architect wiens creaties tussen 1893 en 1905 baanbrekend waren voor de architectuur van de art nouveau. In dit boek is nieuw onderzoek samengebracht van nationale en internationale experts in het werk van Victor Horta, dat een nieuwe kijk biedt op de architectuur van de art nouveau.
Het eerste deel van het boek werpt een nieuw licht op de toolbox van Victor Horta. Door te focussen op de architectuurbronnen van een specifiek werk, Huis Tassel, geeft het inzicht in waar en hoe Victor Horta zijn ontwerpen bedacht. In het tweede deel worden enkele essentiële thema's van de architectuur van Victor Horta besproken, zoals het retorische gebruik van de structuur, het innovatieve gebruik van materialen en het gebruik van licht voor de uitwerking van het dynamische plan. Het geeft ook een gedetailleerde beschrijving van de plaats die Victor Horta bekleedt in Sigfried Giedions historiografie van de moderne beweging en meer specifiek in zijn baanbrekende werk Space Time Architecture. Een derde deel van het boek onderzoekt de relatie tussen de uitvinding van de art nouveau door Victor Horta en het koloniale project van koning Leopold II.
