Voordat Merton van zijn abt toestemming kreeg om in een kluis te gaan wonen, mocht hij zich enkele uren per dag terugtrekken in een leeg werkschuurtje. Hier schreef hij de zevenendertig korte meditaties uit dit boekje. Hij noemde ze reflecties op het spirituele leven en op de liefde voor de eenzaamheid. Merton laat zien dat eenzaamheid vooral dient om de menselijke persoonlijkheid volledig tot haar recht te laten komen.
Merton bezit het zeldzame talent om ingewikkelde dingen in een heldere en eenvoudige taal uit te leggen, zonder dat daarmee hun betekenis verwatert. Met deze meditaties laat Merton opnieuw zien dat hij "een bron van geestelijke inspiratie en een gids voor velen is" (paus Franciscus).
