Een ezeltje gaat met een vriend op pad.
Op een dag valt zijn reisgenoot en blijft doodstil liggen. Het ezeltje huilt ontroostbaar. Wanneer hij de tranen uit zijn ogen wrijft, ligt er een kei op de plek waar zijn vriend lag.
Het ezeltje legt de kei in een mand en zet zijn tocht alleen verder met de loodzware steen op zijn rug.
Eerst is er alleen verdriet. Soms is hij zelfs boos op de steen of voelt hij zich radeloos...
Maar het ezeltje geeft niet op. Hij begint een gesprek met zijn steen en na een tijd koestert hij zijn nieuwe vriend zelfs een beetje.
Op een dag is de kei verdwenen. Op de bodem van de mand fonkelt nu een schitterende diamant...
Een boek over verwerken van verdriet, meenemen wat mooi is en veerkracht.
