Op een dag, begin jaren 1940, loopt een keurig sprekende Engelse architect met de naam Douglas Harding over een bergpad in de Himalaya. Plotseling komt hij erachter dat hij geen hoofd heeft. ‘Dit is geen goeddoordachte openingszin, geen woordgrap alleen maar bedoeld om de aandacht te trekken,’ schrijft hij in dit prikkelende kleinood De hoofdloze weg, dat inmiddels zo’n 60 jaar oud is. De kern van zijn werk zijn de experimenten – bewustzijnsoefeningen
die je uitnodigen om te zien wie je bent. Ze omzeilen woorden en verwijzen direct, non-verbaal, naar je ware natuur.
Douglas Harding (1909-2007), was een Brits filosoof, auteur en mysticus. Hij studeerde vervolgens architectuur in Londen en werkte eerst in Engeland en later in Indië. Op 33-jarige leeftijd doet hij naar eigen zeggen een ontdekking over de aard van bewustzijn die hij de ‘hoofdloze toestand’ noemt en die zijn leven een andere wending geeft.
