De eilanden is het debuut van A. Alberts dat in 1952 bij Van Oorschot verscheen. Het is een eigenzinnige verhalenbundel over de koloniale tijd in Indonesië, waar Alberts zelf jaren werkte als bestuursambtenaar. Bij verschijning werd het meteen opgemerkt doordat het afweek van andere (post)koloniale literatuur, in zowel stijl als inhoud.
De eilanden kenmerkt zich door de onheilspellende eenzaamheid en afstandelijkheid van de personages die het niet lukt contact te maken met hun omgeving. Ze zijn gedesoriënteerd: mensen en plaatsen hebben geen namen, gevoelsleven lijkt afwezig – wat overblijft is de vervreemding. De verhalen lezen daardoor haast als een koortsdroom.
Toch behoort dit boek niet tot het lijstje (post)koloniale klassiekers. Misschien doordat het afweek van de rest. En juist dat maakt het een interessant boek dat nu, in een tijd waar we ons koloniale verleden eindelijk in de ogen durven te kijken, opnieuw gelezen moet worden.
Albert Alberts (1911 – 1995) was werkzaam als ambtenaar in onder andere voormalig Nederlands-Indië en politiek redacteur van De Groene Amsterdammer. Op zijn eenenveertigste debuteerde hij onder de schrijversnaam A. Alberts met de verhalenbundel De eilanden, een jaar later volgde de korte roman De bomen, die in juni 2022 bij Das Mag in heruitgave verscheen.
