Dit is het verhaal van Ismaîl Mamo. Hij ontvluchtte Koerdistan vanwege het oorlogsgeweld en zag onderweg waar mensen op hun best en op hun slechtst toe in staat zijn. Acht jaar geleden kwam hij aan in Ter Apel en besloot: ik ga de taal leren en iedereen vertellen waarom ik hier ben en waarom ik blijf.
We waren alleen mensen met een rugtas waar onze ziel in zat, met een koffer vol herinneringen, verleden, pijn en hoop.
Alles was onvoorspelbaar. Iedereen wilde zo snel mogelijk weg. Op zulke momenten denk je nergens anders aan dan aan hoe je je volgende bestemming bereikt. Je vergeet soms dat je honger of slaaptekort hebt, pijn voelt, dat je kleren aanhebt. Je wilt simpelweg verdwijnen en jezelf terugvinden op een paradijselijk eiland.
Ismaîl Mamo (1996) werd geboren in Koerdistan, Syrië, waar hij op het punt stond om geneeskunde te gaan studeren toen hij voor ISIS moest vluchten. Zeven jaar geleden kwam hij aan in Nederland en begon hij onmiddelijk de taal te leren. In 2022 ging hij viral met een filmpje waarin hij – inmiddels een jonge student aan de Arnhemse toneelschool – al zijn kleren uitdeelde aan vluchtelingen die onder erbarmelijke omstandigheden in Ter Apel verbleven. Diezelfde avond maakte hij aan de talkshowtafel van Op1 diepe indruk met zijn verhaal.
