'Gedoe komt er toch' (Scriptum, 2005) stelde klassieke wijsheden over organisatieverandering aan de kaak. Bijvoorbeeld dat mensen liever niet willen veranderen, dat je draagvlak moet ontwikkelen en de top er achter moet staan. Deze 'wijsheden' zijn gebaseerd op het adagium 'geen gedoe'. Probeer gedoe niet te vermijden of te verdoezelen maar zorg dat het 'op tafel' komt. Dat lucht niet alleen op, maar geeft je ook de gelegenheid de negatieve energie van gedoe om te zetten in de positieve energie van verandering en vernieuwing.
'Gedoe op tafel' geeft antwoord op de vraag hoe je gedoe op tafel brengt. Geen kwestie van techniek en vaardigheid, maar meer van durf. Want in de klassieke leer is gedoe taboe; een beetje organisatie of manager heeft het niet. Dus is er alle reden om het te ontkennen, te negeren of weg te werken. Maar dat heeft een hoge prijs: de energie loopt weg en de bureaucratie groeit; managers - vaak de verkeerde - worden ontslagen of haken af; medewerkers - de betere - lopen weg en klanten zoeken hun heil bij de concurrent. Organisaties kunnen aan gedoe kapot gaan.
Gedoe moet op tafel om opgelost te kunnen worden. In 'Gedoe op tafel' worden de fenomenen van gedoe beschreven, het taboe uitgespit en uiteengezet hoe een goed gedoe-op-tafel proces eruit ziet en welke methodes kunnen worden gehanteerd bij het tafelen van gedoe.
