Een strenge aanpak van uitkeringsfraude staat al jaren hoog op de politieke agenda. Regelmatig komt in het nieuws hoeveel miljoenen euro’s uitvoeringsinstanties opsporen of besparen door handhavingsacties, of welke sancties opgelegd worden aan frauderende burgers. Iedereen kent deze ‘resultaten’ van handhaving van de socialezekerheidswetgeving. Maar wat gebeurt er binnen de uitvoeringsinstanties? Hoe gaan medewerkers om met de regels? Hoe gaan medewerkers om met uitkeringsgerechtigden? Dit boek geeft een kijk in de black box van deze handhavingspraktijk.
De auteur heeft over de schouder van verschillende medewerkers meegekeken bij hun dagelijkse werkzaamheden. De handhaving van de verplichtingen in de sociale zekerheid zijn onderzocht bij drie sociale diensten en twee UWV Werkbedrijven. In de dagelijkse praktijk bestaan grote verschillen in de manier waarop sociale diensten en UWV Werkbedrijven socialezekerheidswetgeving handhaven. Het onderzoek laat zien dat strenge regelgeving niet automatisch leidt tot strenge uitvoering. Uitvoerende medewerkers weten hoe ze zich tussen de regels moeten begeven om voor elkaar te krijgen wat zij vinden dat gedaan moet worden.
Doelgroep
Dit boek geeft een unieke en gedetailleerde beschrijving van de – vaak gesloten – wereld van de uitvoeringspraktijk. Het is bestemd voor mensen die betrokken zijn bij de sociale zekerheid: uitvoerders, handhavers, beleidsmakers en uitkeringsgerechtigden. De resultaten zijn interessant voor (rechts)sociologen, bestuurskundigen en anderen die geïnteresseerd zijn in de werking van het recht.
