“Indië rond 1900”, is een compositie van brieffragmenten en verbindende tekst. Het geeft een doorlopend beeld van het leven en werken van de arts Dolf Damsté in Indië, en van zijn - zich in de tijd ontwikkelende - kijk op de koloniale samenleving en koloniale politiek. De fragmenten komen uit ruim 1500 brieven, die Damsté schreef aan familie in Holland en aan zijn broer die bestuursambtenaar was in de buitengewesten van Ned.-Indië. De brieven tonen niet alleen zijn kritische geest, zijn inlevingsvermogen, en zijn groot gevoel voor humor; geschreven in een bijna moderne en toegankelijke stijl, laten zij ook zien dat Dolf Damsté in zijn persoonlijk leven de nodige obstakels en leed te verwerken heeft gehad.
In zijn commentaar op het manuscript stelde Kester Freriks (auteur van o.a. “Echo’s van Indië” en NRC recensent): “Ik vind de brieven van Dolf geweldig fascinerend en ze geven een groots en belangrijk beeld van de Indische tijd waarin Dolf leefde, woonde en werkte. Ik acht het boek van belang voor de studie van de koloniale tijd en van de plek die de Nederlanders in die tijd innamen. Er staat zo ongelooflijk veel in, van politiek tot sociale situatie, van gezondheid tot koloniaal beleid, dat iedereen met belangstelling voor het Nederlands-Indische verleden er kennis van zou moeten nemen.”
Peter Slors (1939) afkomstig uit een Hollands-Indische koloniale familie (sinds 1856), bracht tot 1951 zijn jeugd voornamelijk in Indië door. Van 1970 tot 1973 was hij als UNESCO-specialist werkzaam in Indonesië. Daarna werd hij hoofdambtenaar op het ministerie van onderwijs in Den Haag, en in 1984 directeur onderwijs van het Tropen-instituut in Amsterdam. In 1990 ging hij met vervroegd pensioen. In de jaren daarna maakte hij - samen met anderen - o.a. twee documentairefilms, te weten “Een Waarheid met vele Gezichten” (hoe 3 generaties Indonesiërs in 1992 terugkijken op de relatie met Nederland), en “Oude Pijn” (hoe Indische Nederlanders en Japanners in 2000 terugkijken op W.O. II in Azië)
