Van de Terschellinger duinen tot de Cauberg bij Valkenburg, van de AA-kerk in Groningen tot het Belfort van Sluis, Zeeuws-Vlaanderen. Jeroen Wielaert (1956) stuitte op tal van reizen door Nederland van jongs af aan overal op plekken die aan de oorlog herinneren. Het was in eerste instantie niet, omdat hij er bewust naar zocht, maar simpelweg omdat hij er vaak letterlijk tegenaan liep. Die plaatsen van herinnering blijven in vredestijd vertellen over de bezetting.
Het onderwerp leeft nog sterk onder de oudere generatie, maar boeit ook een groeiend nieuw publiek - de oorlog is in alle heftigheid het populairste onderdeel van het geschiedenisonderwijs.
Al die belangstelling draagt er toe bij dat er veel beweegt rond de oorlogsplekken. Bij West-Terschelling is een heel bunkercomplex uit gegraven. In Apeldoorn wordt de voormalige bunker van Rijkscommissaris Seyss-Inquart opgeknapt en weer toegankelijk gemaakt. Het zijn voorbeelden van behoud van oorlogserfgoed dat vaak wordt uitgevoerd door stichtingen, met behulp van tal van vrijwilligers, oud en jong.
Wielaert heeft voor NOS/Radio 1 veel reportages gemaakt over de oorlog en publiceerde erover. De viering van 75 jaar vrijheid was aanleiding om weer een rondgang te maken, nieuwe plekken te bezoeken en te spreken met mensen die er bij betrokken zijn.
Het gebeurde overal, dichtbij.
