De vorming van de Nationale Politie gaat gepaard met grote
problemen. De kritiek neemt met de dag toe en zelfs de top
moet nu erkennen dat het allemaal te hoog gegrepen was.
Zo hangt het personeelsplan van de reorganisatie als het
zwaard van Damocles boven de politiemedewerkers. Niets is
meer zeker. Functies kunnen wijzigen, opgeheven worden of
men kan worden herplaatst. Al dan niet tegen de zin van de
medewerker. Politiemedewerkers staan onder zware druk. Er
zou meer politie op straat komen, het zou minder bureaucratisch
gaan, met betere samenwerking en minder papierwerk.
Ondertussen lijken de agenten cynisch en stuurloos. Maar
niets is minder waar.
De agenten Frits Burghols en Sem Leenstra zijn twee
politieagenten, die niets met de reorganisatie te maken willen
hebben. Ze werken in de binnenstad van Amsterdam en steken
nog geregeld de handen uit de mouwen. Beiden zijn verknocht
aan het politiewerk en aan hun stad, aan haar inwoners,
de passanten en malloten. Ze kennen hun pappenheimers
als geen ander en zijn in hun werk creatief genoeg om zelf
de meest gekke problemen op te kunnen lossen. Gewoon,
agenten van de straat.
