This book reveals that James Ensor did not develop his fantastic and grotesque universe of masks and skeletons out of his melancholic soul, but that he re-used and transformed an old image tradition that was collected and published by the French author and art critic Jules Champfleury in his History of Caricature. A second essay analyses how these weird creatures infiltrate the image borders and the frames of Ensor's paintings in order to disturb the 'normal' world.
Dit boek toont aan dat James Ensor zijn fantastisch en grotesk universum niet ontwikkeld heeft uit zijn melancholiek gemoed, maar uit een oude beeldtraditie die hij gevonden heeft in de Geschiedenis van de Karikatuur van de Franse auteur en criticus Jules Champleury. Een tweede essay analyseert de manier waarop die vreemde wezens de randen en kaders van Ensors beelden binnendringen en zo de 'normaliteit' verstoren.
