Deze monografie over Edith Imkamp-De Willebois verschijnt ter ere van haar negentigste verjaardag en is Vrije vleugels genaamd. De vanaf circa 1963 ruimtelijk abstract-expressionistische werken, ook wel als lyrisch-abstracte beelden aangeduid, danken hun ontstaan aan de turbulente periode binnen de Nederlandse beeldhouwkunst in de jaren ’60 toen de kunstenares zich heel bewust richting abstracte beeldhouwkunst ontwikkelde. Dit was ook een tijd waarin meer en meer vrouwelijke beeldhouwers zich manifesteerden en enkelen van hen met een vrij en ongebonden idioom, waaronder Pearl Perlmuter, Lotti van der Gaag en later ook Maja van Hall. De sculpturen van Edith Imkamp tonen met hun lijnen, vlakken en ruimtes gevat in een sprekende huid, de signatuur van een beeldhouwster die destijds de keuze maakte zich te bevrijden van het klassieke idioom. Sindsdien heeft zij bij ieder beeld haar innerlijk leven laten spreken in was, het materiaal dat zij intuïtief kon kneden naar haar gevoelens. Maar ook als titel Vrije vleugels, omdat l’art pour l’art voor de kunstenares te allen tijde de essentie moest blijven. Het in alle vrijheid in afzondering op haar atelier aan huis te kunnen werken en daarbij zichzelf te verbreden, te verdiepen, stond hierbij centraal.
Ver weg of juist dichtbij in de tijd, tijdens de gesprekken over haar persoonlijke groei binnen de Nederlandse schilderkunst, ontstond er een almaar boeiender, completer beeld en dit vormde uiteindelijk de bouwstenen van dit boek. Daarbij geholpen door de documentatie in Imkamps archief, waarbij de auteur haar karakteristieke handgeschreven korte notities daterend uit vroege periodes, als leidraad koos.
