De auteur Henk Wolf reed op eerste paasdag 2015 in zijn klassieke Jeep door Friesland, toen een meerkoet zich door zijn voorruit boorde. De vogel raakte hem recht in zijn gezicht en Wolf werd zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht en meteen geopereerd. Hij overleefde de klap, maar zijn rechteroog leek definitief verloren.
Wie een meerkoet in zijn oog krijgt, heeft een bijzonder verhaal te vertellen. Dat bewijst Henk Wolf in dit boek. Een meerkoet in mijn oog is bijna een roman. Het is ook bijna een populairwetenschappelijk curiositeitenkabinet in de stijl van Oliver Sacks en Kees Moeliker. En het is bijna een verzameling taalgrappen zoals van Herman Finkers. Geen van die etiketten past echter helemaal.
Voor beginnende visueel gehandicapten is dit boek een gids, voor medici een zeldzame case study, voor Friezen een schaamteloos kijkje in het privéleven van 'professor Henk'.
Voor alle anderen is het een fascinerende en humoristische beschrijving van de manier waarop onze hersenen en wijzelf reageren op plotselinge, ernstige oogschade.
Op luchtige toon beschrijft Wolf het ongeluk, zijn vreemde hallucinaties, de onmogelijkheid om diepte te zien en het revalidatieproces. Fietsen en autorijden moest hij opnieuw leren, koffie inschenken werd een blijvend probleem. En net toen Wolf eraan gewend raakte dat hij voorgoed eenogig was, gebeurde er een medisch wonder.
