Vijf jaar na de dood van zijn vrouw ontworstelt Pieter Boskma zich krachtig aan de rouw, die niet zomaar overgaat, maar waarvan je zelf afscheid moet nemen. In een serie bijzondere zelfportretten bezingt hij vol verwondering zijn herwonnen leven.
Zelf werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2016.
‘Een van de beste dichters van dit moment’ – NRC Handelsblad
‘Werden rust en liefde pas na vele veldslagen bereikt?
Kwam niemand ongeschonden tot een redelijk geluk?
Moest iedereen eerst bloeden, moest alles dan eerst stuk?'
