Een uitdagende, persoonlijke bundel van een gelauwerd dichter.
Een jonge vrouw laat haar ouders en haar Caribisch eiland achter om in Nederland als verpleegster te gaan werken. Daar trouwt ze met een Nederlander. De zwarte vrouw en de witte man krijgen een dochter en een zoon. De dochter overlijdt op jonge leeftijd, ook de vrouw wordt niet oud. Lang na de dood van de man gaat de zoon de confrontatie aan met de schamele, inaccurate herinneringen aan wat geweest is door in de huid van de vrouw te kruipen om te kijken of er, ergens tussen de puinhopen, nog iets te vinden is van al dat dode leven. Een kansloze missie. Of niet?
wie was ik (strafregels) is één lange poging het persoonlijke verleden te belichamen. Hoe te schrijven over anonieme levens die voorgoed zijn verdwenen, en die alleen voor jou van belang waren? En wat valt er te zeggen – over migratie, racisme, liefde, afscheid – als je je nauwelijks iets kunt herinneren?
‘Dit boek is een gebeurtenis in de poëzie. Een meesterwerk.’***** NRC Handelsblad over Mens Dier Ding
