Deze luchtige, ietwat satirische roman speelt zich of op het schone eiland Capri, aan de vooravond van de tweede wereldoorlog. De hoofdpersoon is een „verkeerde” jonge Italiaan, Renato Colleoni, die in Hotel Vesuvius op de pof leeft. Hij is fascist, paradeert altijd in de uniform van de partij, doch bezit jammer genoeg voor hem maar een mooi zwart hemd dat hij eens in de veertien dagen wast; hij komt dan niet op straat voordat het droog is. Zijn uniform en partijlidmaatschap dienen hem alleen om de vrouwelijke elementen van de Kraft-durch-Freude toeristen, die het eiland overstromen, in de ban van zijn mannelijke bekoring te brengen. Tot zijn vurige bewonderaarsters behoort ook het slonzige maar goede kamermeisje Nenella, dat hem altijd van zakgeld voorziet en dan zelf platzak is. Rondom deze kleine intrigant beweegt zich een aantal boeiende en merkwaardige figuren: een duitse balling; een schotse kunstschilder; een ezeljongen die verliefd is op Nenella; een belastingbeambte met twaalf kinderen; een postbode die de fascisten op de castor-olie kuur hebben getracteerd, en lest best een portret van Hitler. Achter dit alles hangt de schaduw van dreigende internationale verwikkelingen, waarvan de meeste Italianen echter geen besef hebben. De eenvoudige lieden uit dit boek horen wel de bezeten stemmen van Hitler en Mussolini, maar ze halen hun schouders op, dapper hun best doende om een eerlijke boterham te verdienen, en verbitterd over die bemoeials in Rome, al durven ze daar niet dikwijls voor uit te komen.
