Al tijdens de Tweede Wereldoorlog,voordat Harry Mulisch zijn
eerste verhaal publiceerde, noteerde hij invallen, observaties en
aforismen. Het was zijn manier om het bestaan vorm te geven
en de wereld om hem heen te duiden. Dit heeft hij zijn leven
lang volgehouden.
Ik kan niet dood zijn is een verzameling van de meest rake bespiegelingen
die Harry Mulisch over een periode van zestig jaar
optekende in talloze schriften, op losse velletjes en op de blocnotes
van de hotels waar zijn schrijversbestaan hem naartoe
leidde. Met een onstuitbare nieuwsgierigheid en een feilloos
instinct bestudeerde en beschouwde hij de raadsels van het
schrijven, van de kunst, van het bestaan, van de tijd en van de
dood. Dat zijn voor een schrijver geen raadsels om voor terug te
deinzen, maar om te omarmen, en te vergroten. Harry Mulisch
deed dat zonder aarzeling, met open vizier en een lach, wetend
dat er met ieder antwoord altijd weer nieuwe raadsels opdoemen.
