Ramsey Nasr had altijd een passie voor de natuur – vanuit zijn huiskamer. Een professor en een horde biologiestudenten sleurden hem uit zijn bakstenen biotoop en namen hem op sleeptouw naar Tanzania.
In de ongerepte natuur is hij nog altijd gefascineerd door de contrasten en overeenkomsten tussen mens en dier, maar ook tussen biologen en kunstenaars. ‘Biologen zijn onnozelaars. Wat dat betreft lijken ze op kunstenaars, met dit verschil dat biologen werelden weten op te roepen waarvan ik alleen zou kunnen dromen.’
In Homo Safaricus maakt Ramsey Nasr cultuur van natuur en begint hij zich af te vragen of dit onderscheid eigenlijk wel bestaat.
