Haar hele lezende leven al is Connie Palmen gebiologeerd door vrouwelijk kunstenaarschap. In Voornamelijk vrouwen beschrijft ze hen: vrouwen als Marilyn Monroe, Marguerite Duras, Patricia Highsmith en Jane Bowles, die ieder op hun eigen wijze de grenzen van de heersende moraal en hun sekse overschreden. Sylvia Plath, die zich bezoedeld voelde omdat ze te veel onechtheid in haar leven had toegelaten. Vivian Gornick, die met Connie Palmen, haar lezer, onbewust deed wat ze met haar moeder deed: treiteren en provoceren. Olivia Laing, die zich al non-binair voelde voordat ze dat woord kende. Joan Didion, die in haar essays, klaagzangen zonder klacht, beschreef hoe het is om Joan Didion te zijn. Vooruit, één man, Philip Roth, al is het maar omdat je als vrouw altijd weer moet uitleggen waarom je van die wraakzuchtige, overspelige schrijver houdt. En Connie Palmen zelf, die op haar vijftiende voor het eerst de popsong ‘Lola’ hoorde, die een opmaat bleek voor een ‘mixed up, muddled up, shook up world’, waarin geologische en biologische afbakeningen niet langer bindend of noodlottig zijn. Voornamelijk vrouwen is Connie Palmens schitterende literaire lofzang op vrouwelijke scheppende kracht en autonomie. En het is vooral een verkenning van haar eigen schrijverschap, waarin ze al haar literaire thema’s laat terugkomen.
Connie Palmen is de auteur van essays, verhalen, een novelle, het Logboek van een onbarmhartig jaar, en haar zes grote romans De wetten (European Novel of the Year), De vriendschap (winnaar AKO Literatuurprijs), I.M. (winnaar Trouw Publieksprijs), Geheel de uwe, Lucifer en Jij zegt het (winnaar Libris Literatuur Prijs).
Over Jij zegt het:
‘Palmens beste roman.’
Arjen Fortuin, NRC ••••
‘Als alle schrijvers in Nederland met zoveel durf, ambitie, intellectuele nieuwsgierigheid, arrogantie, of eigenlijk ballen, zouden schrijven als Connie Palmen, zou de literatuur een stuk spannender zijn.’
Joost de Vries, De Groene Amsterdammer
‘Een schitterend dubbelzijdig schrijversportret.’
Jessica Durlacher, Elsevier
