Sanne (1987) levert dagelijks een gevecht om zich niet te snijden, een strijd die ze vaak verliest. Dat een meisje zichzelf zozeer toetakelt dat ze opgenomen moet worden in het ziekenhuis, lijkt voor de meeste mensen onvoorstelbaar. Met Groter zal ik Zijn maakt Sanne het onbegrijpelijke begrijpelijk. In een nuchtere, gevoelige stijl, zonder veel drama beschrijft ze haar ongelooflijke geschiedenis. Van het misbruik door haar vader, over de falende zorginstellingen, tot hoe zij haar lichaam op allerlei manieren pijnigt als gevolg van haar emotionele wonden. Vanaf haar zestiende verblijft ze in verschillende instellingen. Aanvankelijk komt ze voor een korte crisisopname terecht binnen een psychiatrische setting voor kinderen en jeugd in Venlo, dan blijkt dat de weg die voor haar ligt nog door veel diepere dalen zal leiden. Ze verdwaalt in de verschillende uithoeken van de hulpverlening. Songteksten en poëzie dienen als taal voor wat ze zelf nog niet bevatten kan. Vaak biedt dat onvoldoende uitweg en beschadigt ze zichzelf op een extreme manier. Wat begon als een therapeutische oefening, resulteerde in dit prachtig geschreven boek dat je van het begin tot het eind meeneemt in een rollercoaster van verontwaardiging, medeleven en emoties.
