In de zeventiende en achttiende eeuw bedachten wetenschappers de `klassieke mechanica: de theoretische beschrijving van de beweging van voorwerpen door de ruimte, gedreven door hun onderlinge krachten. De zwaartekracht was de oervorm van zon kracht. In de negentiende eeuw werden deze klassieke regels met succes toegepast op systemen bestaande uit zeer veel deeltjes, hetgeen leidde tot een beschrijving van de materie in het groot. Elektromagnetische krachten werden aan het beeld toegevoegd, maar deze werden niet goed begrepen totdat, in de twintigste eeuw, relativiteit en quantumgedrag ten tonele verschenen.
De eenentwintigste eeuw begon met een onthutsende opeenstapeling van raadsels, vooral dankzij de toegenomen precisie van de kosmologie. Wat bleek? Ons heelal bestaat vrijwel geheel uit `donkere materie, met een aard en samenstelling die volkomen onbekend zijn. Op een dergelijke grote schaal wordt de werkelijkheid niet zozeer bepaald door de beweging van voorwerpen door de ruimte, als wel door de dynamica van de ruimte zelf.
Er moet dus één enkele theorie komen waarin beide beschrijvingen van beweging door de ruimte en beweging van de ruimte worden samengevoegd. Een dergelijke theorie betekent niet alleen dat zwaartekracht `vervalt, maar ook dat de bestaande opvattingen over de wisselwerking tussen deeltjes moeten worden vervangen door iets nieuws. Maar door wat?
Over dit alles laat Vincent Icke zijn licht schijnen in deze fraai vormgegeven, rijk geïllustreerde uitgave.
Vincent Icke is hoogleraar theoretische astrofysica aan Universiteit Leiden, bijzonder hoogleraar kosmologie aan de Universiteit van Amsterdam, beeldend kunstenaar en publicist.
