Van ‘We kunnen er toch niets meer aan doen’ en ‘Wij zijn te klein om het verschil te maken’ tot ‘Het klimaat is altíjd veranderd!’ en ‘We gaan toch niet terug naar de middeleeuwen?’. Wie al eens in een discussie over het klimaat verzeilt, voelt de dooddoeners vaak al van kilometers afkomen. Origineel zijn ze zelden. Eigenlijk komen ze altijd op hetzelfde neer: maak je niet al te veel zorgen, doe zo weinig mogelijk of laat anderen het probleem oplossen. Ze zaaien vooral onmacht, twijfel en verwarring. Want ook al rammelen de redeneringen vaak even luid als ze gedeclameerd worden, ze gaan er vaak beter in dan de vervelende feiten. En overtuig maar eens de nonkel die beweert dat zijn planten net ‘heel content’ zijn met meer CO2 en dat niet het klimaat maar de overbevolking het probleem is. In dit even speelse als ernstige boek gaat Tine Hens, door haar lezingen goed bekend met een terugkerend type interventies uit de zaal, de uitdaging aan. Vertrekkend van tien dooddoeners klopt ze aan bij allerhande klimaatwetenschappers. Een zelfhulpboek bij klimaatverwarring.
