Hoe wordt intelligentie eigenlijk gemeten? En waarom? Nederland en Vlaanderen mogen zich gelukkig prijzen met tal van goed genormeerde tests voor diverse doelgroepen. Deze tests zijn ook gericht op een scala aan doeleinden, zoals preventie, selectie, plaatsingsbeslissingen en specifiekere psychodiagnostische vraagstellingen. Door het uitgebreide aanbod kan het lastig zijn om te bepalen wat een bepaalde intelligentietest pretendeert te meten en voor welke doelgroep de test geschikt is.
Het Handboek intelligentietheorie en testgebruik biedt een handzaam overzicht van de intelligentietests in het Nederlands taalgebied en belangrijke thema’s die daarmee samenhangen. Verschillende aspecten van intelligentiemeting en -diagnostiek volgens het CHC-model komen aan bod, net als classificaties van de mate van begaafdheid en niveaus van cognitief functioneren.
Dit boek vormt een praktische aanvulling op de handleidingen die bij de tests beschikbaar zijn. Naast algemene informatie over intelligentietheorieën en modellen waarlangs intelligentietests vormgegeven kunnen worden, bevatten de hoofdstukken een samenvatting van de besproken test, de inhoud van de schalen en een overzicht van de sterke en zwakke kanten. Ten slotte is er per test een realistische casus toegevoegd.
In deze tweede, geheel herziene editie is een aantal nieuwe hoofdstukken toegevoegd, waaronder een hoofdstuk over de CoVaT (een voor Vlaanderen ontwikkeld instrument) en een hoofdstuk over de IDS-2. Daarnaast beschrijven de hoofdstukken over de SON-R 2-8, Raven’s 2, de WPPSI-IV en de WISC-V geheel nieuwe versies van deze tests. Andere hoofdstukken zijn geüpdatet.
Handboek intelligentietheorie en testgebruik is bedoeld voor studenten psychodiagnostiek op hbo- en universitair niveau. Bovendien is het als studie- en naslagwerk onmisbaar voor een goede beroepsuitoefening van psychologen en pedagogen: het biedt handvatten aan iedereen die zich bezighoudt met intelligentiemeting en -onderzoek op opleidingen, stages, in instellingen en bij bedrijven.
Prof.dr. Wilma C.M. Resing was hoogleraar cognitieve ontwikkeling, in het bijzonder op het terrein van de intelligentiediagnostiek en het dynamisch testen bij de sectie ontwikkelings- en onderwijspsychologie van Universiteit Leiden.
