Vurig pleidooi voor een doordacht, sociaal en moreel idee van authenticiteit, voorbij massamedia, consumentisme en grote ego’s.
Lekker jezelf zijn, worden wie je bent, op reis gaan om jezelf te vinden – de wil om authentiek te zijn is alomtegenwoordig. Het ideaal van authenticiteit stamt uit de romantiek en raakte in de jaren zeventig in zwang bij het grote publiek. Sindsdien willen we allemaal dingen doen en dromen in overeenstemming met wie we echt zijn. In intellectuele kringen is authenticiteit de laatste jaren juist verdacht. De doorslaande verheerlijking van het eigen ego heeft authenticiteit op sleeptouw genomen en dat heeft het ideaal geen goed gedaan.
Onno Zijlstra laat zien dat authenticiteit in tijden van massamedia, egocultuur en consumentisme niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk is. Tegen de achtergrond van de geschiedenis van het begrip en de felle kritiek op hedendaagse verschijningsvormen ervan voert Zijlstra een pleidooi voor een doordacht, sociaal en moreel idee van authenticiteit. Dat idee laat zich ook prima inzetten als kritiek op een cultuur van neoliberaal individualisme en populistische domheid.
‘Het is perfect mogelijk om een heel redelijke, sociaal-politieke, morele invulling aan een begrip als authenticiteit of zelfontplooiing te geven.’ – Alicja Gescinska
Onno Zijlstra (1949) doceerde filosofie aan de Vrije Universiteit, de Protestantse Theologische Universiteit en ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten. Hij schreef onder meer Een zekere twijfel (2018) en Verbeelding (2020).
