Honderd jaar geleden werd de Britse filosofe en romanschrijfster Iris Murdoch geboren (1919-1999). Ze is vooral bekend om haar romans. Met haar boek 'De zee, de zee' won ze de prestigieuze Booker Prize in 1978.
Toch is ze als filosofe veel minder bekend in Nederland en België. Deze vertaling van haar hoofdwerk 'De soevereiniteit van het goede' wil daar verandering in brengen.
Het innerlijke leven van de mens lag Murdoch nauw aan het hart. 'Het is niet stil en duister binnenin', schreef ze. Ze verweet haar collega-filosofen dat zij de ziel hadden kapotgemaakt en vervangen door het ego.
Met haar opmerkzame inzichten gaf ze een scherpe kritiek op eigentijdse filosofen, zoals de extentialisten. Zo legde ze de focus van de moraalfilosofie opnieuw op de innerlijke wereld. Morele groei toont zich niet in hoe mensen handelen, maar in hoe ze denken, zien en voelen.
In het nawoord laat Katrien Schaubroeck zien hoe het werk van Murdoch niet alleen uitnodigt om op een andere manier te kijken naar ethiek, maar ook naar de filosofie van de liefde.
"Leren liefhebben als in leren openstaan voor wat echt is, duurt een leven lang. Liefde staat in Murdochs filosofie dus voor een deugd, een moreel ideaal waar we elk naar te streven hebben op onze persoonlijke manier." (Katrien Schaubroeck)
